1 ปีให้หลังกับหม้อข้าวหม้อแกงลิง

หลังจากที่เลี้ยงหม้อข้าวหม้อแกงลิงมา 1 ปีกว่าเกือบจะ 2 ปีแล้วที่ล้มหายตายจากไปก็หลายต้น มีทั้งไม้ที่แพงและไม้ที่ไม่แพง มีทั้งที่มีพัฒนาการดีขึ้นและพัฒนาการแย่ลงจนถึงอาการน่าเป็นห่วง แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือประสบการณ์ในการเลี้ยงครับ และที่สำคัญไม้พวกนี้ผมเลี้ยงอยู่ในกรุงเทพนี่เอง แล้วก็ไม่ได้เลี้ยงในโรงเรือน เลี้ยงแบบบ้านๆ ครับ

อัพเปอร์ ราฟเซียน่า

คล๊อกซิเนีย x ราฟเซียน่า

ไวกิ้ง x วิชี่อาย

ไม่แน่ใจ (ไวกิ้งราฟ หรือ คุชิ่งราฟ) ลูกไม้แสนสวยจากลุงพจน์

ไวกิ้ง x ราฟ

เวนไตรโครซ่า x ซิบูยัน

ไวกิ้ง x ฮุค

ฮุคเซียน่า

ดอกหม้อข้าวหม้อแกงลิงตัวเมียที่ผสมแล้ว

ราฟป่า ขนาดเริ่มใช้ได้

เทียบกันให้เห็นเลี้ยงแบบนอกโรงเรือนยังได้ขนาดนี้

ราฟป่าอีกเช่นกัน

ราฟอะไรซักอย่างที่ต่อท้ายด้วยสคว๊อทเรด

ชวนมามองผ่านเลนซ์

น้ำกลิ้งบนใบบัว

เมื่อเกสรตัวเมียหน้าวัวใบบาน

แม่สื่อ พ่อสื่อ

อบอุ่น

ยอดเฟินบรูไน

ช่วงชีวิตใหม่

ยอดเฟินลูกไก่ทอง

ยอดเฟินหัสแดง

สนเลี้อย

เจ้านี้เป็นไม้อีกตัวนึงที่จับมาลงกระถางแล้วตัดแต่นิดหน่อยแล้วดูดีไม่น้อยทีเดียว

การเลี้ยงดูเจ้านี่เป็นไม้แดด แต่เมื่อเราเอามาลงกระถางบางท่านอาจอยากที่จะโชว์ที่ห้องรับแขกก็ได้ ปกติเจ้านี่อยู่แดด 100 แต่หากเลี้ยงในร่มอาทิตย์นึงแนะนำว่า
ให้นำออกมารับแดดซัก 2 วันส่วนการให้น้ำถ้าเลี้ยงแดด 100 รดน้ำได้ทุกวันแต่ไม่ต้องถึงกับแฉะเจ้านี้เค้าไม่ชอบ ถ้าเลี้ยงร่มไม่ต้องให้น้ำทุกวัน ส่วนเรื่องดินเค้าชอบดินโปร่งๆ ไม่อัดแน่จนเกินไปครับ

สำหรับรูปทรงแต่ละต้นที่เห็นเนี้ย เค้าเป็นอย่างนี้เองตามธรรมชาติครับ ผมเพียงแค่มาตัดและเล็มใบและกิ่งออกเพียงบางส่วนเท่านั้นเองครับ เจ้านี่ผมชอบครับไม่เหมือนไม้บางตัวที่เอามาทำบอนไซกันที่ต้องมีลวดพัดไว้ดัดลำต้นผมว่าดูแล้วมันไม่ให้อารมณ์ของความเป็นธรรมชาติเลย จริงๆ จะว่าไปเจ้านี่ผมเคยเลี้ยงครั้งแรกเลยก็น่าจะัเกือบยี่สิบปีมาแล้วเห็นจะได้ตอนสมัยนั้นถามว่าแพงไหมก็คิดว่าแพงเหมือนกันสำหรับเด็กอย่างผมในตอนนั้นแล้วอีกอย่างเจ้าสนเลื้อยตัวนั้นก็ไม่ได้สวยงามเหมือนตัวนี้เลย เพียงแต่เรามองเห็นว่าเจ้านี่น่าจะเอามาเีลี้ยงทำบอนไซได้ แต่ด้วยเหตุผมหลายประการมันก็จากไปหลายต้นจนเลิกเลี้ยงไปนานทีเดียว พอเข้ามาสู่วงการขายต้นไม้ได้เจอไม้เยอะขึ้น ในปีแรกที่เริ่มขายต้นไม้ก็จัดการกับเจ้ามะสังต่อ แต่ผมเป็นคนนิสัยเสีย ไม่ชอบลวดเลยจับตัดซะ 2 อาทิตย์เท่านั้นต้นมันดีดกลับเลยเซ็งมาก พอขายของมาได้เกือบสองปีเจอเจ้านี่เลยลองเอามาทำดูก็ถูกใจทั้งผมเองแล้วก็ ลูกค้าที่แวะไปดูแล้วเห็นไม้ที่ร้าน แต่เสียดายเพราะไม้สองต้นแรกที่ลงไว้ที่ร้านไม่ได้อยู่ขายเอง เพราะต้องไปช่วยขายอีกที่ แต่ถ้าเป็นชุดแรกที่ทำก็ไม่ได้ขายที่ร้านแต่เอาไม้ไปขายอีกที่ก็ได้รับความสนใจดีครับ ตอนนี้เลยว่ามีเวลาก็จะนั่งทำเจ้าพวกนี้ไปเรื่อยๆ แก้เหงาแล้วถ้าไปเจอไม้ฟอร์มสวยๆ ก็ไปเ้ก็บเอามาทำอีก (แต่ว่าสวยในที่นี้อาจสวยของผมคนเดียวก็ได้)